|
Gewoon aanwezig zijn
Gewoon aanwezig zijn
(bron:www.tijntouber.com/18-gewoon-aanwezig-zijn-ode-51/)
Een goede vriendin werd steeds bozer en steeds wanhopiger. Ze sprak niet meer, maar schreeuwde alleen nog. Door de telefoon. Midden in de nacht. Urenlang luisterde ik naar haar klaagzang; dat niemand haar begreep en dat iedereen haar in de steek had gelaten. Steeds weer herinnerde ik haar aan wat ze al wist: dat klagen haar alleen maar zwakker maakte en dat haar woorden – als ze niet oppaste – een self fulfilling prophecy zouden worden. En steeds opnieuw eindigde ons gesprek met meer boosheid, meer wanhoop. Niemand luisterde naar haar, niemand begreep haar. Hoe hard ze ook schreeuwde, ze voelde zich niet gehoord.
In de jaren tachtig voerde een groep Canadese huisartsen onder leiding van dokter Martin Bass een fascinerend onderzoek uit. Zij wilden weten welke factoren bepalen, of een patiënt een maand na het eerste onderzoek zegt dat het hem – of haar – beter gaat. Tot hun ontzetting zagen zij, dat geen enkele medische handeling bepalend was; geen röntgenfoto’s, geen uitgebreide laboratoriumonderzoeken, geen bloedproeven, geen poeders of pillen. In feite maakte niets wat zij tijdens hun opleiding hadden geleerd verschil voor het welbevinden van de patiënt. Bass en zijn collega’s vonden echter wel een andere bepalende factor: of de patiënt het gevoel had, dat de arts tijdens het eerste bezoek met aandacht naar de beschrijving van zijn conditie had geluisterd. Zorgvuldig luisteren bleek een groot deel van de oplossing te zijn.
Terug naar de wanhopige vriendin: ik had wel geluisterd, maar ik had haar niet gehoord. Ik had haar woorden wel verstaan, maar ik had haar pijn en haar wanhoop niet gehonoreerd. En dus bleef ze net zo lang schreeuwen tot ik dat op een dag wél deed. Toen pas was ze klaar om een eventuele oplossing te accepteren. Ik heb een mannentherapeut ooit eens horen zeggen: ‘Het moeilijkste voor een man is om gewoon aanwezig te zijn. Punt.’ Geen oplossingen bedenken, geen slimme analyses. Gewoon aanwezig zijn.
Vrijwel alle priesters, imams en ook dominees zijn mannen. En wat is het moeilijkste voor de man? Aanwezig zijn, luisteren. Is dat waar al die godsdienstoorlogen vandaan komen? Van al die religieuze mannen die niet (meer) naar God luisteren? Want hoe kun je nou zeggen dat je naar God luistert en vervolgens een oorlog in gang zetten? Als naar God luisteren te hoog is gegrepen, treed dan in Godsnaam af of neem een sabbatical.
Dit advies hebben we ons in De Slachsang ter harte genomen. We nemen een sabatical.
Dus dit jaar geen interessant programma, maar doen we het rustig aan.
Om te zien wat werkelijk is. En daaraan te gehoorzamen.
|
